Şiirler / Pablo Neruda

 

1. 

Öyle kimsesiz kaldım ki

Öyle bomboş

 Yapraklar ağladılar bana

Sonra, tıpkı bir gözyaşı gibi

Düştüler son yapraklar

 

2. 

Bir yalnızlıkta yaşamak, birini beklemek

Çoğul sanıp kendini

Dirilmek tek başına

 

3. 

Acılardan daha büyük bir yer yoktur

 Bir tek evren var, o da kanayan bir evren.

 

4.

 Kimim ben peki uyandığım zaman

Yatmadan önceki ben değilsem?

 

5. 

Her yerde bir amaç gizli, ağlamalar her yerde

 

6. 

Ağlayarak kırıp parçalarsam saatleri

Sadece seni görmek için yapardım

 

7. 

Sevmiyorum doğrudur, yürek bu hâlâ sever 

 Sevmek kısa sürdüyse unutmak uzun sürer

 

8. 

O derin gözlerinde şafaklar yalazlanır 

İçinde tutuşurdu kuru güz yaprakları